Και μόνο η ιδέα της εκπαίδευσης άρνησης λήψης φαγητού από το σκύλο ίσως για πολλούς ανθρώπους μοιάζει ενάντια στη λογική, δυστυχώς όμως, όπως όλοι γνωρίζετε, η πραγματικότητα ορισμένες φορές είναι σκληρή.
Ο σκύλος από ένστικτο κατά κανόνα αγαπά και εμπιστεύεται τον άνθρωπο γενικότερα προσφέροντας αυτή την ανιδιοτελή αγάπη και εμπιστοσύνη σχεδόν χωρίς να θέτει καθόλου περιορισμούς ή όρους.
Στα πλαίσια αυτής της απεριόριστης εμπιστοσύνης, όταν ο σκύλος απολαμβάνει τη βόλτα του μαζί με τον ιδιοκτήτη στο γειτονικό πάρκο, διατηρεί μεν τη πρόθεση να τον προστατέψει απέναντι σε οποιαδήποτε ενδεχόμενη απειλή, όμως ταυτόχρονα νοιώθει ξένοιαστος και ασφαλής γνωρίζοντας πως συνοδεύεται από τον άνθρωπο και συμπεριφέρεται ανάλογα στο χώρο ανιχνεύοντας μυρωδιές, εξετάζοντας με μεγάλη προσοχή διάφορα μικροαντικείμενα που θα συναντήσει, όμως το σημαντικότερο και παράλληλα το πιο επικίνδυνο, τσιμπολογώντας με κάθε ευκαιρία ένα μικρό κομμάτι τροφής που βρίσκεται αφημένο στο έδαφος.
Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε ακούσει και διαβάσει διάφορες φρικτές ιστορίες εν ψυχρώ δολοφονίας σκύλων ή άλλων μικρών ζώων με δηλητηριασμένα δολώματα τροφής.
Μια εξωφρενική εκδήλωση μίσους, προερχόμενη (θέλω να πιστεύω) από ψυχικά διαταραγμένα άτομα που πιθανότατα δεν έχουν συναίσθηση της πράξης τους, που όμως δυστυχώς ακόμη και στις μέρες μας εξακολουθεί να αποτελεί πραγματικό κίνδυνο για πολλούς σκύλους.